MİLLİ EDEBİYAT DÖNEMİ ŞİİR

• Halk şiiri savunulmuş, halk şiiri nazım biçimleri kullanılmıştır.
• Yarım uyak ve rediften yararlanılmıştır.
• Hece ölçüsü benimsenmiştir.
• Nazım birimi olarak dörtlük esas alınmıştır.(Batılı nazım biçimleri de kullanılmıştır.)
• Sade dil kullanılmıştır.
• Romantik söyleyiş hâkimdir. Toplumsal konulara tam olarak değinilmemiştir.
• Doğa, yurt güzellikleri, kahramanlık, Anadolu gibi konular işlenmiştir.
• Halka doğru ilkesi benimsenmiştir.
• Milli konular işlenmiştir.

Milli Edebiyat Dönemi şiirini üç başlık altında inceleyebiliriz:

• Saf Şiir Anlayışını Benimseyen Şiir: Mallerme’nin “Şiir düşüncelerle değil, kelimelerle yazılır.” Düşüncesinden hareket etmişlerdir. Ses, ahenk, biçim ve musikiye önem vermişlerdir. Şiirlerini aruz ölçüsüyle yazmışlardır. Yahya Kemal ve Ahmet Haşim bu anlayışla hareket etmiştir.
• Halkın Yaşayışını Anlatan Şiir: Toplum için sanat anlayışından hareket ederek halkı, halkın sorunlarını sade dille anlatmışlardır. Manzum hikâyelerle bunu anlatmaya çalışmışlardır. Mehmet Akif ve Mehmet Emin bu anlayışla eserler vermişlerdir.
• Sade Dil ve Hece Ölçüsüyle Yazılmış Şiir: Tarihi, yerli, milli konuları sade bir dil ve hece ölçüsüyle şiirleştirmeye çalışmışlardır. Türkçülük düşüncesini benimsemişlerdir. Mehmet Emin, Ziya Gökalp, Beş Hececiler bu şiir anlayışını benimsemişlerdir.