MANZUM HİKÂYE

♦ Manzum Hikâye; toplumsal bir olayın ya da durumun anlatılmasında kullanılan ölçülü kafiyeli hikâyedir.

♦ Olay çevresinde gelişen edebî metinlerdendir; giriş, gelişme ve sonuç bölümleri hikâye ile benzer özellikler gösterir.

♦ Manzum hikâyelerde sanatçı ya bir olayı anlatır ya da bir öğüt verme çabası güder.

♦ Manzum hikâyeler, genellikle çevre tasviriyle başlar, ardından o çevrede bulunan kişiler anlatılır. Daha sonra ise olay anlatılır.

♦ Manzum hikâyeler düşündürücü ve eğiticidir.

♦ Manzum hikâyelerde konu sınırlaması yoktur, öğüt verilebilecek her olay manzum hikâyenin konusu olabilir.

♦ Manzum hikâyeler dörtlük, beyit, bent nazım birimleriyle yazılabilir.

♦ Toplumu ilgilendiren olaylar işlenir.

♦ Düz yazıya çevrildiğinde anlamında herhangi bir değişme olmaz, anlam kaybına uğramaz. Bu yönüyle şiirden ayrılır.

♦ Karşılıklı konuşmalara çokça yer verilir.

♦ Servetifûnun Dönemi‘nde yaygınlaşmaya başlayan manzum hikâyenin önemli temsilcileri Mehmet Âkif Ersoy ve Tevfik Fikret’tir.