Kıldı zülfün teg perişan halimi halin senin 
Bir gün ey bi-derd sormazsın nedir halin senin 

Gitdi başından gönül ol serv kaddin sayesi 
Ağla kim idabara tebdil oldu ikbalin senin 

Zinet için cism divarında etmezdim yerin 
Çekmeseydi aşk levh-i cana timsalin senin 

Dam-gah-ı aşkdan tut bir kenar ey mürg-i dil 
Sınmadan seng-i melametden per ü balin senin 

Saye-veş çoktan Fuzuli hak-i kuyun yastadır 
Ol ümid ile ki bir gün ola pamalin senin 
                                                 FUZULİ

GAZELİN AÇIKLAMASI 

Ey âşıklarını dert edinmeyen sevgili! Senin bu umursamaz tavrın halimi perişan eyledi. Bir gün olsun ”Ne haldesin? ” diye sormuyorsun ya asıl dert bu. 

Ey gönül! O servi boylu sevgilinin himayesi üzerinden gitti. Artık ağlama vaktidir, çünkü yükselmen, alçalmağa (talihin talihsizliğine) döndü. 

Ey sevgili! Aşk ta ezel gününde can levhasına senin suretini çizmeseydi, beden duvarını süslemek üzere sana itibar etmez, oraya seni desenlemezdi. 

Ey gönül kuşu! Ayıplama ayıplama taşı ile kolun kanadın kırılmadan evvel aşk tuzağından kurtulmaya bak. 

Zavallı Fuzuli, bir gün gelir de sevgilinin ayağının altına serilirim diye, hayli zamandır senin semtinin toprağın gölge gibi uzanmış kalmıştır.